Dysplazja w Psy - Diagnostyki i Leczenia

Dysplazja - patologia stawów. W przeciwieństwie do człowieka, dysplazji u psów jest chorobą wrodzoną, ale jest bezpośrednio związane z dziedziczeniem. Choroba ta jest uważana za plaga wszystkich dużych ras, i jest zagrożone prawie każdy szczeniak, który wzrośnie do psa ciężkiego ciała i / lub powyżej średniego wzrostu. Jak i dlaczego rozwija dysplazję? Czy można pokonać tę chorobę?

informacje ogólne

duży szczeniak rasy szybko przybiera na wadze, zwłaszcza jeśli właściciele chcą rozwijać tę gigantyczną lub Strongman - nadziewane dziecka suplementy wapnia zakarmlivayut mięsa i zboża różnych stymulatorów wzrostu. Mięśnie rosną, ale kości nie nadążają z nich - na stawy stres staje się nadmierne. Dodaj do tego śliska podłoga, nadmierne ćwiczenia (wczesne wyczerpującym treningu) i uzyskać odkształcone w mniejszym lub większym stopniu stawu.

Przeznaczyć 4 stopnie dysplazji u psów z lekkimi zmianami poważnej choroby, z powodu której ulubionym traci zdolność do poruszania się normalnie. Stopień „A” jest regułą, B E - różne zaburzenia, w zależności od stopnia zaawansowania.

Rozwój ten jest możliwy jeżeli w genotyp psa jest „złe” geny, które decydują szczenię na ryzyko. W Rosji, to prawie wszystkie szczenięta ras dużych, jak wyjście z hodowli psów z dysplazją jest stosunkowo nowe. Im cięższy (mięśniowy) pies, tym większe ryzyko. I, niestety, dysplazja rozwija się u wrażliwych szczeniąt, nawet gdy właściciele właściwie wychować dziecko, monitorowanie obciążenia, nie objadać i nie starają się sztucznie spowolnić lub przyspieszyć waga ustawiona.

Znaczenie zapobiegania dysplazji u psów jest zmniejszana, aby zminimalizować konsekwencje. Jeśli stawy szczenię otrzyma odpowiedniego obciążenia i rosnące na zbilansowanej paszy, utworzoną z patologii, najprawdopodobniej będzie w stanie utrzymać funkcje motoryczne i powstrzymać rozwój choroby. A jeśli jesteś już chory szczeniak jest nadwaga, zbyt szybko przybiera na wadze, lub podlega nadmiernym obciążeniem, dysplazja powoduje znaczne szkody dla dziecka.

Po wybraniu dużego psa rasy ważne jest, że oboje rodzice badano pod kątem dysplazji. Dokumenty z wynikami negatywnymi (klasa A) stanowi hodowcy. To nie daje 100% gwarancji, że dziecko będzie rosnąć zdrowe, ale żadne dalsze działania podjęte z góry jest niemożliwe. Wszystkie dzieci rodzą się z normalnym kośćca i stawów normalne, bez żadnych oznak zaburzeń. Problemy pojawiają się dopiero, gdy dojrzewają. Oznacza to, że w momencie zakupu (gdy szczeniak 2-4 miesięcy) niemożliwe jest przewidzenie dysplazję dziecko czy nie.

objawy dysplazji

Na wczesnym wieku szczeniaka elastyczny szkielet szybko rośnie, a kości i stawy są stopniowo twardnieje. I tylko około pół roku, a czasami wcześniej, istnieją pierwszego alarmu „dzwony”. Utykanie i ból - jedynymi oczywistych oznak dysplazji u psów, ale czasami są one trudne do zauważenia. Dlatego właściciel dużej szczeniaka rasy powinien konkretnie szukać tych objawów, zwracając szczególną uwagę na dziecko:

• lekkie utykanie, sztywność po Sleep and

• nawyk „chodzić”. Szczeniak nie skacze do przodu i próbuje najpierw ostrożnie, jakby celowo rozciąganie napiętych mięśni (jest to część, w rzeczywistości szczeniak potrzebuje czasu, aby rozwijać ból stawów) -

• „Uruchamianie” kalectwo (na początku psa Run jest kulejącej, następnie poruszać się jak normalny) -

• utykanie po ładunku, chromanie przestankowe (wydaje się, całkowicie rekolekcje lub dni tygodnia) -

• Zwyczaj „odpoczynku” w połowie drogi, chociaż odległość nie można nazwać wielkim. Puppy japonki na ośle, a siedząc, nie chcąc iść dalshe-

• Odmowa iść w górę i / lub w dół po schodach. Wielu hodowców zaleca się, aby dziecko na spacer na rękach, i tylko wtedy, gdy szczenię było 4 miesiące - stopniowo rozwijać się w górę iw dół po schodach.

Ważne jest, aby zrozumieć, że im szybciej zaczyna się leczenie, tym większe szanse na psa w pełnym życia. „Tak, on po prostu skręcił stopę / hit / niewygodne spać, itd.” - nie należy się spodziewać, nawet jeśli znajdziesz się w prawo. Stwierdzając, co najmniej jednego z objawów, należy natychmiast skontaktować się z weterynarzem! Dysplazja wykryty po osiągnięciu wieku jednego roku, to jest bardzo trudne do pokonania, zwłaszcza jeśli poważna patologia.

słabości

Dysplazja stawu łokciowego - utykać na przednich nogach (lub nogi, ale często zdeformowane zarówno stawów), ból podczas zginania przednie łapy psów, niezastosowanie się do polecenia „daj łapę” skowyt podczas próby wyświetlenia lub dotknąć łapę. Czasem stawy widoczne zgrubienie uszczelka. Jeśli ból jest ostry, Puppy niepewnie po schodach lub odmawia zejść, bo w tej pozycji obciążenie wzrasta stawy łokciowe.

Część przegubu może być eksfoliowany gdy fragment może tworzyć się w złączu. Kości można ocierają się o siebie, jak w wyniku spłaszczenia stawu, lub spędzać czas w stawie, jak łyżką w kubku. Możliwości jest wiele patologii, a w każdym przypadku ma swoje własne cechy wspólne anatomii.

dysplazja stawów biodrowych dawno u psa nie może powodować żadnych zewnętrznych oznak choroby. W ciężkich przypadkach, szczenięta machać plecami podczas chodzenia, nie bądź trudne może wspinać się po schodach (boleśnie odpychają tylne nogi pod deską rozdzielczą do przodu iw górę), przejdź do połowy masztu zadu. Psy często zmniejszają obciążenie na stronie pacjenta, starają się polegać na swoich przednich łap.

Gdy głowa kości udowej HD nieprawidłowo sąsiedztwie kostną panewkę wnęki. Jeśli rozbieżność jest minimalne oznaki choroby mogą tylko przejawiać się w dorosłym życiu, czy nie pojawiają się w ogóle. W przypadku znacznej rozbieżności, choroba będzie się przejawiać, nawet jeśli szczeniak prawidłowo rozwijać.

Dysplazja stawu kolanowego U psów występuje rzadko i zwykle wiąże się z urazami. W wyniku urazu lub niewłaściwą zawartością (śliskiej posadzce, nadmierne obciążenie) wspólnej części przechodzi torebki stawowej (nadwichnięcia). Ze względu na niewłaściwe uderzeń wspólne stanowisko i ociera się o krawędź miski - szczep, ból, kalectwo. Taka uciążliwość może się zdarzyć w przypadku każdego połączenia, tak duży szczeniak rasy rosną lepiej, przy wsparciu doświadczonego przewodnika lub hodowcy.

diagnostyka

Pierwszy weterynarz oceni dokładność i łatwość poruszania się psa. Następnie palpacyjne - próba wykrycia deformacji w dotyku. Lekarz kilkakrotnie zginanie razognet stawów ocena odpowiedzi (jeśli jest ból awarii, tarcie, etc.). Wystarczająco informacyjne zdjęcia dysplazja, ale rentgenowskie zrobione tylko pod znieczuleniem. Jest to konieczne, aby móc oszacować położenie stawu, mięśnie nie są obsługiwane (przebudzeniu pies sztywnieje i zamienia nawet jeśli właściciel ma pełne zaufanie, a lekarz).

Aby uniknąć nieprzyjemnych skutków znieczulenia zaleca się wykonać test krwi na biochemii i odwiedzić kardiologa.

W niektórych przypadkach, nawet w wysokiej jakości zdjęć jest niemożliwe, aby zobaczyć cały problem. Następnie wskazane jest przeprowadzenie artroskopii - oględziny stawu poprzez nakłucie. Miniaturowa kamera i narzędzia pomocnicze pozwalają w najdrobniejszych szczegółach uważane dotkniętych obszarów i ocenić strukturę tkanki. Niestety, jest to drogie, a ta usługa nie jest dostępna w każdym szpitalu.

leczenie

Leczenie zachowawcze, zwłaszcza w tylnych kończyn dysplazji u psów, rzadko prowadzi do ulepszeń. Oraz poprawę czasu - ból zadokowany na czas idzie wiotki. Ale problem pozostaje. Wyobraź sobie, że próbujesz umieścić zatyczkę na pióro, ale nie pasują do siebie. Nie ważne jak bardzo się starasz, ale to nie działa - albo złamać pióro lub czapka pęknie. W związku z tym, tylko jedno rozwiązanie - chirurgicznie poprawione postać głowicy do kości, jak to możliwe, zgodne z jamy stawu.

Działać z otwartym i zamkniętym metodą, a decyzja w sprawie metod i uderzenia wykonuje lekarz indywidualnie w każdym przypadku. Czasem potrzeba tylko trochę cięcia chrząstki, a czasami - umieścić protezę lub stałe „nieuporządkowany” odcinek śruby. Chirurgia dla dysplazji - dzieło, które wymaga ogromnego doświadczenia i ogromnej wiedzy z zakresu anatomii, więc staramy się znaleźć najbardziej kompetentnego specjalistę, który jest dostępny dla Ciebie.

Tak jak w leczeniu dysplazji u psów jest o wiele łatwiejsze, jeśli choroba zdiagnozowana we wczesnym wieku, weterynarze należy kontaktować się ze szpitala wcześniej. W Stanach Zjednoczonych i Europie, jest to powszechną praktyką dla właścicieli dużych szczeniąt ras. Rentgenowskie trzeba zrobić, gdy szczeniak był 5 miesięcy (wciąż bez znieczulenia, łagodny środek uspokajający), a następnie rok później (nawet jeśli pierwszy strzał nie wykazały żadnych patologii). To nie tylko rozpocząć leczenie na czas, ale również z wyprzedzeniem, aby dostosować warunki życia młodego psa, który został znaleziony dysplazję.