Podstawowym dyskineza rzęsek

kliniczny Objawy dominują w narządach rzęskowych. Brak oczyszczania śluzowo-rzęskowego (interakcja śluzu i rzęsek) w drogach oddechowych może powodować powtarzalnych zatok bakterii, odoskrzelowe zapalenie płuc, infekcje słuchowych (EAR) rury, jak i przewlekłego stanu zapalnego i niedrożnością dróg oddechowych. Ponadto samce dyskineza rzęsek może prowadzić do bezpłodności (plemników żywych nie mogąc się ruszyć).

Powszechne, ale różnym objawów tej choroby jest również wodogłowie (Obrzęk mózgu) oraz transpozycja (Naprzeciwko lokalizacja) narządów wewnętrznych. Diagnozę potwierdzono brakiem tchawicy oczyszczania śluzowo-rzęskowego i obecność charakterystycznych zmian chorobowych rzęsek lub wici oddechowego nabłonka plemników. Pacjenci bez uszkadzania diagnozę rzęsek jest oparta na analizie funkcjonowania rzęsek. Psy z chorobami układu oddechowego i przeniesienia narządów wewnętrznych, są narażeni na pierwotnej dyskinezy rzęskowej i nie tolerują przedłużone treningi.

Jest to choroba genetyczna. Najprawdopodobniej jest to autosomalny recesywny mechanizm dziedziczenia. Objawy występują zwykle w młodym wieku od kilku dni do pięciu tygodni po urodzeniu. U niektórych psów, choroba przebiega bezobjawowo przez długi czas (od 6 miesięcy do 10 lat). Dyskineza rzęsek zaobserwowano tylko w rasowych psów (bichon frise, Border Collie, bullmastiff, Chihuahua, Pei, Chow Chow, Dalmatyńczyk, Doberman, Cocker spaniel angielski, angielski Pointer, Seter angielski, angielski Springer spaniel, Golden Retriever, Seter Gordon długowłosy jamnik miniaturowy pudel, owczarek staroangielski, Nowa Fundlandia, rottweiler i Staffordshire Bull Terrier).

Objawy i rodzaje

• Kaszel z flegmą, które mogą być spowodowane przez wysiłek fizyczny

• Śluzu i wydzielina ropna obu nozdrzy

• Zadyszka, duszność, bladość tkanka

• Przewlekły kaszel i kichanie (być może nadmierne wydzielanie śluzu i ropa). Mimo znaczących zmian w odpowiedzi na leczenie antybiotykami, pacjent ma trwałe wydzielina z nosa. Po leczeniu, pies staje się znowu chory.

• Wywiad rodzinny: w dużych miotach dyskineza rzęsek jest bardziej prawdopodobne u więcej niż jednego szczeniaka. Cierpią z powodu tej choroby może potomkowie oddzielenia producentów parach.

• Dyskineza rzęsek zazwyczaj występuje u młodych psów rasowych

• Płodność: kobiety zachowują zdolność do reprodukcji, że mężczyźni są zazwyczaj bezpłodne

przyczyny

• choroby genetyczne

• hodowla Uzkorodstvennoe

diagnostyka

Istnieje kilka chorób z tych samych lub podobnych objawów, tak aby diagnoza lekarz weterynarii będzie musiał przeprowadzić różne badania (począwszy od biopsji śluzówki nosa i oskrzeli). Przed diagnozować wady dziedziczne, lekarz będzie musiał wykryć charakterystyczne uszkodzenie dużego odsetka różnych rodzajów rzęsek (np nosa, rzęski oskrzelowa, wici plemnika) są badane szczeniaka i innych dotkniętych chorobą szczeniąt z tego samego miotu.

leczenie

Siła przyłożona podczas oddychania lub kaszlu, jest w stanie oczyścić drogi oddechowe śluzu, tak, że regularna aktywność fizyczna może pomóc oczyścić drogi oddechowe, oddychanie i nauczania pogłębienia i powodując kaszel. Podczas ostrych epizodów zagrażające życiu zapalenie płuc, pies może potrzebować sztucznej dopływ tlenu. Na podstawie analizy hodowli bakteryjnej i czułości, lekarz może przepisać antybiotyki zwierzęciu do leczenia zakażeń układu oddechowego. Antybiotykoterapia może trwać w nieskończoność, Jednakże, istnieje prawdopodobieństwo, że stanie się on nieskuteczny, ponieważ bakterie mogą rozwijać oporność. Znieczulenie jest niebezpieczne dla pacjentów z dyskineza rzęsek, jak ich zdolność do oddychania jest osłabiony.

Rehabilitacja i perspektywy

Wysokie temperatury mogą powodować hipotermię pies i udar cieplny, ponieważ zwierzę z dyskineza rzęsek, nie jest w stanie właściwie chłodzony przez światło. Przedłużone opóźnienie powietrza w jamie opłucnej może prowadzić do tworzenia się torbieli, który może następnie zniszczyć i spowodować zapalenie. Istnieją inne możliwe konsekwencje. W związku z tym, trzeba będzie uważnie monitorować stan psa i regularnie ją zabrać do mianowania weterynarza.