Alabai czy owczarek środkowoazjatycki

Alabai czy owczarek środkowoazjatycki (także turkmeński Alabai i CAO inż. Central Asian Shepherd Dog) starożytny rodzimy rasy psów pierwotnie z Azji Środkowej. Miejscowi wykorzystywane Alabais celu zabezpieczenia i ochrony mienia i zwierząt gospodarskich. W domu, jest to jeden z najbardziej popularnych ras, są powszechne w Rosji, ale za granicą są rzadkie. Popularność ta jest zasłużone, ponieważ jest to jeden z największych, najpotężniejszych psów, które mogą przetrwać w trudnym klimacie Azji.

Historia rasy

Nic nie można powiedzieć na pewno, o pochodzeniu i rozwoju tej rasy. Trzymano ich koczowników step, wśród których było kilka literat i pisanie nie odbyła się w wysokiej wartości. Dodaj do tej dyspersji i ciągłym ruchu, nie należy dodawać jasności. Jedno można powiedzieć na pewno, rodem regionu Alabai Azji Środkowej jest obecnie na terytorium Rosji, Kazachstanu, Uzbekistanu, Turkmenistanu, Tadżykistanu. Były one wykorzystywane w celu ochrony mienia i zwierząt gospodarskich od niepamiętnych czasów, ale niemożliwe jest dokładnie, w jakim kraju był kolebką powiedzieć. Najstarsze źródła pisane wspominając o psy, ale one istniały przed nimi. Według różnych szacunków rozmnażać 4000, 7000, a nawet 14000 lat.

Istnieją dwie grupy teoretyków, niektórzy uważają, że te psy są potomkami starożytnych azjatyckich psów pasterskich, a druga, że ​​od mastifa tybetańskiego. Prawda leży gdzieś w środku, we krwi wielu Alabai rasy, ponieważ ewoluowały w sposób naturalny przynajmniej 4000 lat!

Nie jest ważne, gdzie i jak się tam dostać, ponieważ psy te zajmowały ważną niszę w życiu koczowniczych plemion. Służyły one jako oczy, uszy i miecze do ich właścicieli stale poszukuje się potencjalnych zagrożeń. Chociaż nowoczesne bronie i metody polowania prawie otarła się drapieżników w Azji Środkowej, kiedyś mieszkał na terytorium populacji wilków, hien, szakali, lisy, rysie, niedźwiedzie, lamparty i Kaspijskiego Tiger.
Central Asian Shepherd poszukuje potencjalnych drapieżników lub destylowanej do walki. I często jest z dala od ludzi, obsługa była ciągła i ogromne stada. I to było konieczne, aby chronić nie tylko ze zwierząt na pustyni nigdy nie został krótki bandytów, złodziei i chciwych sąsiadów w wojnie pomiędzy plemionami trwało setki lat. ALABAY uczestniczył w kolizji, chroniąc ją i brutalnie atakuje obcych. Dodaj do tego wszystkiego nie jest najbardziej przyjemny klimat stepowy. Azja Środkowa - to suchy klimat, stepy i ośnieżone góry. Temperatura w ciągu dnia może nie być powyżej 30 ° C, a przy spadku poniżej 0 ° C w nocy. Wszystko to służy jako naturalny wybór dla Alabai przetrwał tylko silny, mądry, psy przystosowane.

Wreszcie Alabai odgrywał ważną funkcję społeczną, gdy plemiona i klany zbierają się towarzysko. Zazwyczaj to właśnie podczas wakacji lub traktatów pokojowych. Każde plemię przywieźli ze sobą swoje psy, a szczególnie psy do walk psów.

Istotą tych walk różnych ponieważ to, co dzieje się dzisiaj w dołach nielegalnych walk, które doły różne psy. Ważna nie była śmierć zwierzęcia, oraz określenie kogoś, kto jest lepszy. Typowa walka składał demonstracji gniewu i pozerstwa i rzadko dochodzi do krwi. Nawet wtedy, gdy moc i dzikość psów była równa i doszło do walki, jeden z nich zrezygnował i dozować trochę krwi.
Walki te były popularną rozrywką, gdzie zakład został umieszczony. Ponadto, członkowie plemienia do zwycięstwa była wielkim osiągnięciem i powodem do dumy.

Ale pod powierzchnią, takie spotkania były analogowego wystawy bieżące, które zostały określone przez najlepszych przedstawicieli tej rasy, co pozwoliło na hodowli. Po tym wszystkim, w celu zabezpieczenia potrzeb były duże, silne psy. Ale co najważniejsze - Central Asian Shepherd nie cofać w obliczu jakiegokolwiek zagrożenia.

Ostry klimat i odległe położenie stałaby Azję Środkową jeden z najbardziej odosobnionych miejsc na ziemi, gdyby nie jedno ale. Azja Środkowa graniczy z czterech najbogatszych zaludnionych i historycznie ważnych regionach: Europa, Bliski Wschód, Chiny i Indie. prowadził słynny Jedwabny Szlak przez jej terytorium, a setki lat, tylko złoto było droższe niż jedwab. Aby zapobiec kradzieży i ochrony kupcy kupił Alabais chronić karawany.

Ale bogactwo sąsiadów podżegał chciwość niezliczone nomadów, ich hordy ciągle atakując sąsiadów z zamiarem obrabowania. Urodzeni Riders, że nauczył się siedzieć w siodle przed spacer, i natychmiast poleciał wycofał się z łupem. Setki, jeśli nie tysiące koczownicze plemiona zostały zatopione w zapomnienie, pozostawiając jedynie nazwy: Węgrzy, Bułgarzy, Pieczyngowie, Kumanowie, Mongołowie, Turcy, Turkmenów, Scytów, Sarmatów, Alans. Mimo, że koń był uważany za najbardziej cenne dla nomad, strach przed wrogami nałożyły na niego psa. Mówią, że nawet Molosy (walk psów Greków i Rzymian), ustępuje im w walce. I najprawdopodobniej większość z tych psów wojennych były albo krewni skały CaO. Większość historyków jest przekonanych Europejczyków i Bliskiego Wschodu pod takim wrażeniem, że przez nich wziął je.

Central Asian Shepherd został utworzony na terenie Azji Środkowej przez tysiące lat. Pojawienie islamu źle wpływa psy, ponieważ są one uważane za brudne zwierzęta. Ale w Azji Środkowej, gdzie Alabai prowadzone zbyt wielką rolę do nich zrezygnować. Ona nadal żyje praktycznie na niezmienionym poziomie do 1400 wieku. Do czasu przyjęcia rosyjskiego doświadczenia Europy Zachodniej, w tym broni palnej. Bez względu na to jak ostra Alabai, mogą zrobić nic przeciwko broni. Iwan Groźny w 1462 roku zaczyna przekraczać granice, rozbijając nomadów. Ziemia zamieszkują niewoli, których psy są również imponujące. Nazywają ich pasterzy lub wilczarze.

Ale pierwsza wojna światowa i rewolucja komunistyczna miała niewielki wpływ na region. Doszli do władzy komuniści są gotowe do wojny i szuka rasą zdolną do ochrony, patroli granicznych, warcie. oczy czyjeś wyciągnięte ku Azji Środkowej Pasterz, liczba eksportowanych psów drastycznie wzrasta. Ponieważ moc wybrać najlepszy pies zaczyna cierpieć i jakość populacji. Jednocześnie, nowe rasy pochodzące z całego Związku Radzieckiego. Te rasy skrzyżowane z ALABAY intensywnie poprawić charakterystykę. Jednak rasa jest uznawany obiecujący dla celów wojskowych, jak Alabai ciężko na treningach. Zostały one usunięte z wojska, ale popularność tej rasy w krajach Związku Radzieckiego wzrosła bardziej skłonni do dostać się wilczarza.

W tych dniach, gdy rząd radziecki zainteresował się Środkowej Azji Pasterza, nie było to powszechne rasy. Miał podobne odmiany lokalne, z których wielu miało swoją własną, niepowtarzalną nazwę. Wszystkie z nich zostały skrzyżowane ze sobą i z innymi rasami. W efekcie dzisiejsze Alabai mogą być bardzo różne od siebie bardziej niż innych ras czystej krwi. Wielu hodowców z Azji Środkowej i Rosji nadal mają stare odmiany, ale coraz więcej jest Métis.

W lipcu 1990 r Gosagroprom turkmeński SSR zatwierdzone standardy rasy wilczarz „turkmeński”, ale to jest zachód słońca wielkiego kraju. Wraz z upadkiem Związku Radzieckiego, oni zaczynają zdobywać popularność w Europie. Coraz więcej Amerykanów i Europejczyków, aby dowiedzieć się o rasie i zacząć ją hodować. Większość z nich jest zainteresowany masywnego psa na straży lub udziału w nielegalnych walk psów, ale są tacy, którzy potrzebują strażników dla stad. Alabais zaczynają rozpoznawać wiele organizacji psa. Po pierwsze - Międzynarodowa Federacja Kynologiczna (FCI).

opis

Trudno jest jednoznacznie opisać wygląd Alabai, ze względu na fakt, że są one bardzo różne od siebie. Istnieją dosłownie dziesiątki wariacji z państw Azji Środkowej owiec psów, które w większości są skrzyżowane ze sobą. Ponadto, są krzyżowane z innymi rasami. Są one podobne do innych dużych psów strażniczych, ale jest łatwiejsze i bardziej ułożone sport.

Jest jedna wspólna cecha wszystkich Alabai - są ogromne. Chociaż nie jest największym w świecie rocka, ale dość duży pies. Mężczyźni w kłębie o co najmniej 70 cm, Suki co najmniej 65 cm. W praktyce, większość psów są znacznie powyżej minimalnych ilościach, zwłaszcza mieszkających w Azji. Waga waha się od mężczyzn 55 do 80 kg kobiety pomiędzy 40 i 65 kg, chociaż wśród mężczyzn często można znaleźć masę Alabais do 90 kg. Największy Alabai nazywany Spycharka odważono do 125 kg, a stojący na tylnych łapach osiągnęła dwa metry. Jednak w tej chwili jest stracone.
Mają dymorfizm płciowy jest bardziej niż u innych ras, mężczyźni i kobiety różnią się znacznie od siebie pod względem wielkości i kształtu.

Owczarek środkowoazjatycki musi być mocny i muskularny, jego wygląd sugeruje, że jest gotowy do walki każdego przeciwnika. Jednak nie powinien wyglądać squat i krępy.

Ogon Alabais tradycyjnie zadokowany w krótkim pniu, ale teraz praktyka jest z mody i jest zakazane w Europie. Naturalne ogon jest długi, grubość przy podstawie i zwężający się na końcu.
Charakterystyczne dla późniejszego rozwoju, Psy rozwijać fizycznie i umysłowo aż do 3 lat.Głowa i twarz są duże, masywne i imponujące, ale nie za nieproporcjonalne, jak w większości mastifów. Wierzchołek czaszki i płaskie czoło głowicy płynnie w powierzchnię, chociaż stop zaznaczone. Kufa jest nieco krótsza niż zwykle czaszki, ale to jest bardzo szeroki. Zgryz nożycowy, duże zęby. Nos duży, szeroki, zwykle czarne, choć wolno Browna i jego odcienie. Oczy są duże, głęboko osadzone, owalne i ciemnego koloru. Ogólne wrażenie z najbardziej Alabais - dominacji, siły i determinacji.

Uszy ALABAY tradycyjnie przycięte blisko głowy tak, że są one praktycznie niewidoczne. Szczenięta zwykle zrobić, ale Bańki uszy z mody szybciej niż ogonów. Naturalne uszy są małe, trójkątne, wiszące i nisko osadzone poniżej linii oczu.

Płaszcz dwie odmiany: krótki (3-4 cm) długości (7-8 cm). I to i to - podwójny, z grubym podszerstkiem i hard top koszuli. Włosy na twarzy, czoła i przedniej łapy jest krótka i gładka. ULC może być praktycznie dowolny kolor, ale najczęściej są one czysto biały, czarny, czerwony, płowy.

charakter

Podobnie jak w przypadku wygląd, charakter Alabai mogą różnić się znacznie od psa do psa. Istnieją cztery linie, z których każda różni się znacząco w temperamencie. Każdy, kto chce kupić Alabai musi dowiedzieć się, kim byli jego przodkowie i celowe podejście do wyboru przedszkola, a niektóre linie mogą być bardzo agresywne. Ogólnie rzecz biorąc, te psy są stabilne w charakterze, ale te linie, które zostały wyhodowane do udziału w walkach psów są często nieprzewidywalne. Jednak nawet starannie wybrane psy są bardzo dominujący, często agresywny, a biorąc pod uwagę wielkość i siłę ... Połączenie tych czynników sprawia Alabais jeden z najgorszych ras dla początkujących właścicieli psów. Zawartość wymaga doświadczenia, cierpliwości i woli.

Turkmeński Alabai tworzą ścisły związek z właścicielem, który jest nieskończenie wiązanej. Większość z nich są zdefiniowane - była jedna osoba, która ignoruje lub ujemnie związane z wszystkich, ale właściciela. To przywiązanie jest tak silny, że większość Azji Środkowej Pasterz trudno zmienić właściciela. Co więcej, wiele z nich tak przywiązani, że ignorowanie innych członków rodziny, nawet tych, z którymi żyjesz lat i małżonków. Rasa ta nie nadaje się jako pies rodzinny lub dla rodzin z dziećmi. Większość Alabais nie wiem co powinny one być miękkie z dziećmi i ich brutalna siła może być problem. Tak, chronią dzieci i ich nie boli, ale ... jest to duży pies, a surowa. Nawet psy ozdobne dzieci nie powinny być pozostawiane bez nadzoru, to ma do powiedzenia na temat takiego olbrzyma. Mimo, że często dogadać wielki z dziećmi, nawet pozwolić sobie jeździć. Wszystko zależy od specyfiki i wychowania.