Italian Greyhound

Italian Greyhound (włoski Piccolo Levriero Italiano, English Italian Greyhound ..) lub małe włoski chart - jest to najmniejsza z psami. Niezwykle popularna w okresie renesansu, został towarzyszem wielu europejskich arystokratów.

tezy

• Mały pies został wyhodowany z psów myśliwskich, a ona jest jeszcze silny instynkt pościg. Oni doganiają wszystko co się rusza, tak że idąc jej najlepiej trzymać na smyczy.
• Rasa ta jest wrażliwa na środki znieczulające i insektycydów. Upewnij się, że Twój lekarz weterynarii ma świadomość wrażliwości i uniknąć związki fosforoorganiczne.
• Szczenięta levretki nieustraszony i myślą, że mogą latać. Złamana noga dla nich - to zjawisko powszechne.
• Sprytne, ale uwaga one rozproszone, zwłaszcza podczas treningu. Powinny one być krótkie i intensywne, pozytywny, w postaci gier.
• Jest niezwykle trudno przyzwyczaić się do toalety. Jeśli widzisz, że twój pies chce skorzystać z toalety, wyświetla go na ulicy. Oni nie mogą długo wytrzymać.
• Greyhound potrzebują miłości i towarzystwa, jeśli nie otrzyma go, a następnie wpaść stresu.
• Jeśli zdecydujesz się kupić levretki szczeniak, wybrać tylko dziecinne sprawdzone. Zakup włoskiej charta z nieznanych sprzedawców, ryzykujesz pieniądze, czas i nerwy. Ale cena szczeniaka od 20 000 rubli.

Historia rasy

Co wiemy, to fakt, że włoski chart starożytna rasa, wzmianka o które należą do starożytnego Rzymu i wcześniej. Dokładna lokalizacja na jego pochodzenie jest nieznane, niektórzy uważają, że to jest Grecja i Turcja, inne, że Włochy, trzeci do Egiptu czy Persji. Italian greyhound Italian Greyhound lub stał się znany ze względu na ogromną popularność tej rasy wśród szlachty włoskiego renesansu i faktu, że był to pierwszy rasy zostały sprowadzone do Anglii z Włoch.

Z pewnością fakt, że włoski chart pochodził z większych charty. Charty - grupa psów myśliwskich, które w pogoni za zdobyczą korzystają głównie wizji. Nowoczesne charty mają doskonałą wizję, natomiast w nocy, wielokrotnie postęp człowieka. Są w stanie pracować na wysokich obrotach i dogonić szybkich zwierząt: królików, gazele.

Jak i kiedy pierwsze psy tam, nie wiemy. Archeologia mówi o numerach 9 tys. Do 30 tys. Lat temu. Uważa się, że pierwsze psy zostały udomowione na Bliskim Wschodzie oraz w Indiach, z mniejszych i mniej agresywne wilki w tym regionie.

Rozwój rolnictwa wpływa znacząco Egipt i Mezopotamię z tych dni. W tych regionach nie było wiedzieć, kto może sobie pozwolić rozrywki. A jego głównym zajęciem było polowanie. Większość z Egiptu i Mezopotamii, jest płaski, goły zwykły i pustynia. Psy myśliwskie musiał mieć dobry wzrok i szybkość, aby obserwować i złapać zdobycz. I wysiłki pierwszych hodowców koncentrowały się na rozwoju tych cech. Znaleziska archeologiczne powiedzieć o psach, mocno przypominający nowoczesnej saluki. Wcześniej sądzono, że był to pierwszy Saluki Chart, a wszyscy inni są potomkami tego. Jednak ostatnie badania sugerują, że charty ewoluowały niezależnie w różnych regionach. Mimo to, wiele badań genetycznych i nazywa Saluki Chart afgański jedna z najstarszych ras.

Jak handlu w tych dniach był dość dobrze rozwinięte, te psy były w Grecji.

Grecy i Rzymianie kochał te psy, które są powszechnie wyświetlane w ich sztuce. Charty zostały rozszerzone na terytorium rzymskiego Włoch i Grecji, a w tym czasie obszar ten zawarte i części współczesnej Turcji. W pewnym momencie, chartów znacznie mniejszy zaczynają się pojawiać w obrazach z tego okresu.

Prawdopodobnie dostał je od większych, wybierając psy od wielu lat. Jest panującej opinii, że to stało się w Grecji, w tej części, która jest obecnie Turcja. Jednak badania archeologiczne odkryli szczątki Pompejach włoskiego chartami i ich wizerunku, a miasto zmarł 24 sierpnia 79. Prawdopodobnie małe psy były szeroko rozpowszechnione w całym regionie. Wzmianki o nich i rzymskich historyków, zwłaszcza w towarzystwie psa Nero.

Powody, dla których utworzone małe charty pozostają niejasne. Niektórzy ludzie uważają, że polowanie na króliki i zające, inni do polowania na gryzonie. Inni, że ich głównym zadaniem było zorganizować rozrywkę i wspierać go. Prawda nigdy nie będziemy wiedzieć, ale fakt, że stał się popularny na całym obszarze Morza Śródziemnego - fakt. Nie możemy powiedzieć na pewno, czy te psy były bezpośrednimi przodkami współczesnych włoskich chartami, ale prawdopodobieństwo tego jest bardzo wysoka.

Te małe psy przeżyły upadek Cesarstwa Rzymskiego i najazdów barbarzyńskich, które przemawia do ich popularności i powszechności. Najwyraźniej plemiona starożytnych Germanów i Hunów, uznał te psy tak dobre, jak sami Rzymianie.

Po stagnacji średniowiecza, renesansu zaczyna się we Włoszech, dobro obywateli rośnie i staje się ośrodkiem kultury w Mediolanie, Genui, Wenecji i Florencji. W kraju istnieje wielu artystów, więc nigdy nie wiadomo, chce opuścić swój portret. Wiele szlachty są przedstawione wraz z ich ulubionych zwierząt, wśród nich możemy łatwo nauczyć się nowoczesnych włoskich Chartów. Oni nie są tak eleganckie i bardziej zróżnicowane, niemniej jednak bez wątpienia pozostaje.

Ich popularność rośnie i są one rozmieszczone w całej Europie. Pierwszy levretki spadek w Anglii na przełomie lat 16 i XVII wieku, który jest również popularny wśród wyższych sfer. Jedynym charta, który zna angielskiego w momencie, charta, tak nazywają nowego psa do włoskiej Greyhound. W wyniku powszechnego błędnego przekonania, że ​​levretki to miniaturowe charty, z którymi nawet nie krewnych. W pozostałej części Europy są one znane pod nazwą Levrier lub Levriero.

Pomimo faktu, że levretki najbardziej popularne w Anglii, Włoszech i Francji, są towarzyszami wielu postaci historycznych czasu. Wśród nich Queen Victoria, Katarzyna II ze swoim włoskim charta na Zemirah pseudonim, Queen Anne Danii. Król pruski Fryderyk Wielki, jak im się podoba, że ​​poprosił, aby być pochowany obok nich.

Chociaż niektóre zintegrowanych wytycznych stosowanych w polowaniu, większość z nich tylko towarzyszami psów. W 1803 roku, historyk nazywa je bezużytecznymi wyobraźnię arystokratów i powiedział, że każdy włoski chart używany do polowania jest półkrwi.

Prowadzenie księgi stadne nie był popularny w tym czasie, to nie istnieje. Sytuacja zmieniła się w XVII wieku, kiedy to brytyjscy hodowcy zaczął nagrywać swoje psy. W połowie XIX wieku, pokazy psów są niezwykle popularne w całej Europie, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii. Hodowcy zaczynają się standaryzować swoje psy i nie ominąć IGS. Stają się bardziej stylowy, a na wystawach przyciąga uwagę ze względu na jego piękno i miniaturyzacji.

Podobnie jak to wygląda dzisiaj, zawdzięczamy hodowców angielskich, którzy gonili je pod chartów Standardowo bardziej zaznajomieni one rozmnażać. Jednakże, zaczęli eksperymentować i wiele levretki przestał być jak oni. W 1891 roku James Watson opisuje zwycięskiego psa, aby pokazać w jaki sposób "po prostu potworne „i” trochę mniej niż psów wyścigowych. " Hodowcy staramy się coraz mniejsze włoskie Chartów, ale zbyt lubiący przekraczania je z angielskiego toy terrier. Otrzymany nieproporcjonalne Metysów z różnych wad. W 1900 roku stworzył Italian Greyhound Club, którego celem jest przywrócenie rasy, jej powrót do oryginalnego widoku i naprawienia szkody to spowodowało.

Obie wojny światowe zadać miażdżący cios od rasy, zwłaszcza dla ludności w Wielkiej Brytanii. W Anglii, włoskie charty praktycznie znika, ale sytuacja ratuje co już od dawna przyzwyczajeni, a popularny w USA. W 1948 roku United Kennel Club (UKC) rejestruje rasę w 1951 roku utworzony Italian Greyhound Club of America.

Ponieważ historia IG ma setki lat, nie dziwi fakt, że został on pod wpływem różnych ras. Różni właściciele próbowali zmniejszyć jego rozmiar i zwiększyć prędkość, jest częścią wielu miniaturowych ras w jej krwi. I rzeczywiście stała się przodkiem innych psów, w tym whippet.

Pomimo faktu, że to charta, a niektóre z nich bierze udział w polowaniu, większość IGS dzisiaj - Pies towarzyszy. Ich zadaniem jest zadowolenie i zabawiać kapitanowi nim. jego popularność rośnie w Rosji, a także na całym świecie. Tak więc, w 2010 roku zajęło 67-te miejsce w liczbie AKC zarejestrowanych ras wśród 167 możliwych.

opis

The Italian Greyhound najlepiej charakteryzują słowa - eleganckie i wyrafinowane. Jedno spojrzenie na nią wystarczy, aby zrozumieć, dlaczego to jest kochany przez szlachtę. Są one bardzo małe od 33 do 38 cm w kłębu małe i mają masę 3,6 do 8,2 kg. Jednak większość właścicieli uwierzyć, że mała waga jest korzystne. Choć mężczyźni nieco większy i cięższy, ale w ogóle, dymorfizm płciowy jest mniej wyraźna niż w przypadku innych ras psów.

Italian greyhound - jest to jeden z najpiękniejszych ras psów. Najbardziej wyraźnie widoczne żebra i cienkie nogi. Dla tych, którzy nie są zaznajomieni z rasą, wydaje się, że pies cierpi z powodu wyczerpania. Jednak ten rodzaj dodatku jest typowa dla większości charty. Ale pomimo tego eleganckiego, włoskim charta więcej mięśni niż innych miniaturowych ras. To wszystko przypomina miniaturową Greyhound, zdolny do jazdy i polowania. Mają długą szyję, wyraźnie wygięta do tyłu i bardzo długie, cienkie nogi. Biegną w galopie, i może osiągnąć prędkość do 40 km na godzinę.

Struktura głowy i pyska w levretki niemal identycznej konstrukcji w dużych chartów. Głowa jest długa i wąska, wydaje się mała w porównaniu do ciała. Ale to aerodynamiczny. Kufa jest długa i wąska, a jej oczy były duże i ciemne.

levretki nosa powinny być koloru ciemnego, korzystnie czarny, brązowy, ale jest także dopuszczalne. Uszy są małe, miękkie, rozłożone na boki. Gdy pies jest uprzejmy, one są obracane do przodu. W pewnym momencie, krew terier przejawia się w IG w postaci ucha stały, obecnie uważa się za poważną wadę.

We włoskiej Greyhound jest bardzo krótki, gładki. Jest to jeden z najbardziej krótkowłosych ras psów, w tym gołej skale. Jest to o tej samej długości i teksturę w całym organizmie i czuje miły i miękki. Jakiego koloru jest ważna dla levretki, w dużej mierze zależy od organizacji. F d racja Cynologique Internationale pozwala biały tylko na klatce piersiowej i łapach, chociaż AKC, UKC, Kennel Club i Krajowej Rady Kennel australijski (ANKC) Ta opinia nie jest udostępniany. W zasadzie mogą być w różnych kolorach. Wykluczone są tylko dwa: pręgowany i czarno-tan, jak doberman Rottweiler.

charakter

charakter Levretki jest podobna do natury dużych charty, nie są one niczym innym ozdobnymi kamieniami. Te psy są słodkie i miękkie, co czyni z nich doskonałych towarzyszy. są one zazwyczaj bardzo przywiązany do swego pana i uwielbia leżeć na kanapie z nim. Dobrze znaleźć wspólny język z dziećmi i ogólnie mniej szkodliwy niż inne rasy psów. Mimo to, lepiej dwa razy pomyśleć, jeśli masz w domu dziecko poniżej 12 lat. Nie dlatego, że postać nie levretki pozwalają dostać się wraz z nim, ale ze względu na kruchość tego psa. Małe dzieci mogą bardzo poważnie zranić ją, często nawet nie myśląc o tym.

Ponadto, ostre dźwięki i szybkie ruchy przestraszyć włoskie charty, a których dzieci nie są szorstkie? Ale dla osób starszych, jest to jeden z najlepszych towarzyszy, ponieważ są one niezwykle łagodny charakter. Należy zauważyć, że levretki nie tolerują RYZYKOWNYCH.

Socjalizacja jest ważne dla tych psów, jeśli są one spokojny i uprzejmy wobec obcych, choć nieco odległe. Levretki tych, którzy nie byli odpowiednio socjalizowane, mogą być nieśmiałe i nieśmiały, często boi się obcych. Plusem jest to, że są one dobre dzwonki, szczekanie alert właściciele gości. Ale tylko, jak wiadomo, psy stróżujące są żadne, wielkość i charakter nie pozwalają.

Greyhound prawdziwymi telepatów, mogli od razu zrozumieć, że dom został zwiększony poziom stresu lub konfliktu. Życie w domu, gdzie właściciele często przysięgam, że prowadzi ich do takiego stresu, które mogą rozwijać fizycznie. Jeśli chcesz poukładać szybko, najlepiej jest myśleć o innej rasy. Ponadto, oni uwielbiają towarzystwo hosta i cierpią z powodu lęku separacyjnego. Jeśli spędził całe dnie w pracy, Twój pies będzie bardzo trudne.

Jak większość chartów, włoski dobrze dogaduje się z innymi psami. Jak to jest w przypadku ludzi, to będzie przyjąć inny pies dużej mierze zależy od socjalizacji. są one zwykle uprzejmy, ale bez socjalizacji będzie nerwowy i nieśmiały. Włoskie chartów nie lubią grać szorstki i wolą żyć z psami o podobnym charakterze. Nie jest zalecane, aby utrzymać swoje duże psy, ponieważ mogą łatwo uzyskać rannych.

Jeśli nie wielkość, by levretki być dobre psy myśliwskie, mają wspaniały instynkt. Jest to nierozsądne, aby zachować je od małych zwierząt, takich jak chomiki, ponieważ są one bardziej narażone na atak. Odnosi się to również do białek, fretek, jaszczurki i inne zwierzęta, które widzą na ulicy. Ale koty, one dobrze dogadują, zwłaszcza, że ​​ten ostatni jest często większy rozmiar niż Greyhound.

Mimo swojej wielkości, bardzo silny i zdolność do szkolenia psa, mogą działać w posłuszeństwie i zwinności. Istnieją również wady, wśród których są upór i niezależność. Oni wolą robić to, co uważają za stosowne, a nie to, co chce się opanować. Ponadto, dobre psychologów i zrozumieć, gdzie oddają, a gdzie nie. IG w szkoleniu, nie można stosować metody surowe, ponieważ jest prawie bezużyteczny, plus jazdy psa stresujące. Lepiej użyć pozytywny konsolidacji z dużą ilością smakołyków i pochwał.

Włoskie chartów są bardzo trudno przyzwyczaić się do toalety, większość trenerów powiedział, że jednym z najbardziej złożonych w kwestii psa. Cóż, w pierwszej dziesiątce jest zdecydowanie włączone. Takie zachowanie jest wynikiem kombinacji czynników, w tym małym pęcherzu i niechęci do chodzenia w deszczu. wykształcenie nawyków toaletowych może trwać wiele miesięcy, aw niektórych psów nie miała zabezpieczone.

Jak większość psów myśliwskich, Italian Greyhound musi chodzić na smyczy. Jak tylko zauważą wiewiórkę lub ptaka, gdyż rozkłada się w horyzoncie przy maksymalnej prędkości. Jest to niemożliwe, aby ich dogonić, a Greyhound po prostu nie reaguje na polecenia.

Gdy zawartość mieszkania są bardzo spokojny i zrelaksowany, lubi leżeć na kanapie. Są one jednak bardziej wysportowany i energiczny niż większość psów o podobnej wielkości. Muszą obciążenia, inaczej pies będzie destrukcyjne i nerwowy. Muszą swobodę biegać i skakać, co robią z wielką zręcznością. Mogą one działać w sporcie, na przykład, w agility. Ale według jego zdolności gorszych ras, takich jak collie i owczarka niemieckiego.

Żyjąc w mieszkaniu są przystosowane lepiej niż większość innych ras. Co więcej, większość z nich nigdy nie będzie szczęśliwy z domu nie wyjdzie, szczególnie w klimatach zimnych lub wilgotnych. Są one dość cicho i rzadko szczekają dom, poza tym, że z jakiegoś powodu. Czystość i zapach skunksa na nich prawie niesłyszalny.

pielęgnacja

Dla IG potrzebują minimalnej konserwacji ze względu na krótkie włosy. Kąpać się ich może być raz w miesiącu, a nawet wtedy, niektórzy weterynarze uważają, że często. Zwykle wystarczy przetrzeć po spacerze. Większość z nich znikną bardzo, bardzo małe, a niektóre prawie nie znikną w ogóle. W tym samym wełny one miękkie i przyjemne w dotyku niż w przypadku innych ras. To sprawia, IGS dobry wybór dla osób z alergią lub tych, którzy nie lubią psów włosy.

zdrowie

Pomimo niewielkich rozmiarów, długość życia levretki od lat 12 do 14, a czasami nawet do 16 lat. Jednakże, często cierpią z powodu różnych problemów zdrowotnych i wymagają opieki. Przede wszystkim ze względu na bardzo krótkie włosy i małą ilością tłuszczu cierpią z zimna. W naszych szerokościach geograficznych, muszą ubrania i buty, a także w zimne dni marszu należy wyrzucić.

Ponadto, nie żeby spać na podłodze, potrzebny jest specjalny łóżko miękkie. Uwielbiają spać w jednym łóżku z właścicielami. Cóż, kruchość, Italian greyhound może złamać nogę, przecenia swoje siły podczas biegu lub skakania, i cierpią z powodu wstydu człowieka.

Włoskie chartów są bardzo podatne na choroby przyzębia. Kilka czynników przyczynia się do tego: duże zęby w stosunku do wymiarów szczęki i zgryz nożycowy. Najbardziej cierpią z powodu zapalenia przyzębia w wieku od 1 do 3 lat, często pies traci zęby wyniku. Hodowcy są hoduje się pozbyć tego kłopotu, ale teraz właściciele levertok trzeba myć zęby codziennie na psy. Italian Greyhound nazwie Zappa (Zappa), stracił wszystkie zęby i zaczął mem internetowy z tego powodu.

Włoskie chartów są bardzo wrażliwe na znieczulenie. Ponieważ tkanki tłuszczowej mają prawie żadnych, bezpiecznych dawek dla innych psów może je zabić. Przypominamy o tym lekarza weterynarii.