Starożytne zwierzęta: wygląd i struktura toxodon

Według naukowców, cała rasa została toxodontidae utworzona na przełomie pliocenu i istniał do końca plejstocenu. Toxodon przypominał współczesnego hipopotama jego dodawania wygląd i bardzo dużych rozmiarów, ale w rzeczywistości nie są krewni.

Hippo i toxodon są zupełnie różne porządki, a podobieństwo jest tylko powierzchowne. To zwierzę porusza się w ciągu 4 stopy, a jego wysokość w ramię wynosiła około 1,5 m, a długość ciała może być do 2,7 m, niezależnie od ogona samo krótki, jak w przypadku hipopotama. Toxodon miał dużą głowę, szerszy niż długi, a masywne szczęki rozwinięte mięśnie żucia. Jego zęby trzonowe miały wysokie korony, a ostatni siekacz i kły zostały utracone w czasie ewolucji. W ich miejsce powstał krótki diastemy. Toxodon frezy pozostawały w szczęce 4 i 6 na dole, są wystarczająco duże. Dolne siekacze zwierzę wystawały ostro rośnie w znacznym kątem.

Kolejną różnicą od współczesnego hipopotama był fakt, że wszystkie dostępne w toxodon zęby są stale rośnie, stachivayas u władzy. Różnica może być oko, które mają hipopotama wysłany do stron, a na toxodon przodu. Aby zrekompensować ten brak przeglądu taksodon najprawdopodobniej doskonały słuch. Podobnie jak inne notoungulaty miał szczególną strukturę ucha środkowego, w którym, oprócz zwykłych słuchowego pęcherzy rozedmowych która tworzy zewnętrzną kości bębna było kilka dodatkowych komór znajdujących się powyżej i poniżej ucha środkowego wgłębienia. Zewnętrzny kanał słuchowy został wyposażony w rurkę ossified ponadto przyczynić się do rozwoju toxodon bardzo drobnych słuchu.

Szyja toxodon miał bardzo silne mięśnie, o czym świadczy dobrze rozwiniętych wyrostków kolczystych. Taka struktura jest bardziej odpowiedni do głowicy wyposażonej rogów, ale obecność rogi lub potwierdzić ich obecności do tej pory stwierdzono. Kiedy pojawiły się pierwsze badania toxodon przypisany do amfibii stylu życia, który jest również charakterystyczne dla współczesnego hipopotama.

Zęby toxodon rzekomo uczonych, przypominający cebulę i kręgi były duże narośli, które wspierane mięśnie gigantycznego zwierzęcia. Imię toxodon oznacza „strelozub” z powodu, jak widać, do struktury jego szczęki.

Toxodon miał ogromny i stosunkowo krótkie kończyny, który zakończył się trzema palcami na paliczków. Każdy palec został wyposażony keratyny pochwy w postaci kopyta. Środkowy palec był najbardziej bliskie i silne w porównaniu z innymi, a na nim podczas spaceru lub jazdy gramaturę stanowiły toxodon. cylindrycznym kształcie ciała mówi, że system trawienny jest roślinożerny miał bardzo rozległe i dużo czasu spędza na trawienie.

Mało prawdopodobne, że teoria taksodon mógł jechać pół-wodnego trybu życia, a jego potężne kończyny wykazało stwierdzenie na ziemi przez większość czasu. To również świadczy o lokalizacji gniazd, które mają hipopotama są w górnej części czaszki na tej samej linii, w przeciwieństwie do taksodona. O lądowych pokazy stylu życia i struktury ud i podudzi, proporcje, które mogą być przypisane tylko do zwierząt lądowych. To nie neguje faktu, że może toxodon naprawdę lubią wodę i często iść do niego przelewać tam, jak nowoczesne molochów. Toxodon skamieniałości, które są często w obszarach suchych i półpustynnych i nie mów na rzecz tego, że mógł osiedlić się w bagnistym terenie, znaleźć go najczęściej w obszarach suchych i półpustynnych.

Toxodon plejstocenu w Ameryce były bardzo popularne i jest to prawdopodobnie największe zwierzęta z tego czasu, ponieważ waga dorosłych mógłby wynieść do 2 ton. Są to, według naukowców, główne źródło utrzymania dla Smilodon, które w tym czasie były bardzo częste. Toxodon, podobnie jak wszystkie inne zwierzęta z tej epoki, jest cięciwą ssaki łożyskowe, jak również blisko spokrewniony z nowoczesnego gryzonia, który obecnie obejmuje czworonożnego mały rozmiar.

W tym samym okresie w plejstocenie północnych regionach Ameryki Południowej i Środkowej nie było widok bardzo podobny do toxodon, który jest nazywany miksotodonov. Były one znacznie mniej toxodon, a istniejąca hipoteza, coraz bardziej zniszczone przez drapieżniki.

Najprawdopodobniej toxodon skórze miałem kolor światła, co pozwoliło mu komponować się z terenem, na obszarach pustynnych, który wolał mieszkać. Wymieranie gatunków miało miejsce w odniesieniu do zmian klimatycznych, do których toxodon nie mógł przystosować.